Koffiedates, de meest klassieke onder alle.
Je raapt alle moed bijeen en gaat er op af, die ene, hilarische VLAM of ongelooflijk knappe deerne waar je al minuten lang een oogje op hebt. Je geeft je meest nonchalante knikje en je vraagt het: “zeg euh, gij, ik, sebiets een koffieke in ’t salon of wa of nie?” Smooth denk je trots bij jezelf, en tot iedereens verbazing moet deerne dat ook gedacht hebben, want “awel ja da’s goe” is het antwoord.
Na nog een uur ’n half les gaan jullie samen al lachend en dansend de trap op naar de KOEffiemachine, je grijpt jezelf een bruine beker en DAAR LOOPT HET FOUT.
“WA!? Gij hebt geen eigen mok of wa?” “Da’s slecht voor het milieu, da’s lui, en ook gewoon niet cool!” En daar stormt ze diezelfde trap die jullie zonet nog dartelend naar boven kwamen, terug naar beneden
Het geniale idee was er al lang, het evenement volgde later. Het gat in de markt werd eindelijk gevuld. De studenten die op de een of andere manier nog steeds geen duurzame mok konden bemachtigen, kregen de kans om laagdrempelig hun eigen mok te kopen en te versieren. Het gebruik van de wegwerpbekertjes is nu drastisch gereduceerd en daar wordt iedereen gelukkig van.
Dit zijn ze dan:
